پاسخ به نامه‌ی حسن‌زاده علیه فردوسی‌پور

پس از نامه‌ی ۱۰ بندی اسماعیل حسن‌زاده علیه عادل فردوسی‌پور، احمد براتی مشاور حقوقی اتحادیه باشگاه‌های کشور پاسخ رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال را داد.

در پاسخ احمد براتی آمده است: “براستی در برنامه ۹۰ به غیر از مباحث حقوقی و قانونی چه گفته شد که برخی دوستان تا به این حد آشفته شدند؟ آیا اینکه با گذشت یک هفته از پخش برنامه ۹۰ بازهم نتوانستند استدلال حقوقی و منطقی برای اقداماتشان بیابند، اینگونه عصبانی و آشفته‌شان کرده است؟

اما در محکمه افکار عمومی فقط استدلالی منطقی است که شایسته توجه و پذیرش است و با فرافکنی و توهین و افترا، نواقص کار پنهان نخواهد شد، پس نیکوتر آن است که به جای تخریب کارشناسان ومنتقدین در راستای رفع نقایص بکوشند.

بجای تعجب است که برخی با طرح این استدلال سست که چون شخصی وکیل است یا در کمیته انضباطی سابقه دفاع از افرادی را برعهده داشته است که حقی از آنها تضییع شده پس نمی‌تواند کارشناس یا منتقد منصفی باشد!

اول: خدمت در کسوت وکالت به ملاحظه دفاع از حقوق و آزادی‌های انسانی افتخاری بس بزرگ است و بد نیست یادآوری کنم که مطابق ماده واحده مجمع تشخیص مصلحت نظام، وکیل در موضع دفاع از تامینات و تضمینات شغل قضا برخوردار است.

دوم: مناسب‌تر است که در رسانه‌ها به حرفه خود استناد و از آن خرج نکنیم. خودم و دیگران را توصیه می‌کنم به جای اشاره مکرر به مشاغل خود خارج از حوزه فوتبال، دانش و قوه استدلال خود را تقویت کنیم تا خدای ناکرده قول و فعل‌مان موجبات وهن مشاغل مختلف را فراهم نکند.

سوم: خوب است به دوستانی که همکلامی با وکلا را موجب وهن شأن خود می‌دانند، یادآوری کنم که در حال حاضر دو تن از همکاران شریف من ( وکلای دادگستری) عضو کمیته انضباطی هستند!

چهارم: بسیاری از همکاران وکیل در سراسر دنیای فوتبال، مشاغل کلیدی را در اختیار دارند. آقای ویلار ( رییس کمیته حقوقی فیفا ) آقای مانیلال ( نایب رییس کمیته انضباطی فیفا ) آقای مخدوم فیصل ( کمیته حقوقی AFC ) و بسیاری دیگر از این جمله‌اند.

مهمتر از همه این مطالب اینکه علما از قدیم گفته‌اند: « ببین چه گفته می‌شود، مهم نیست چه کسی می‌گوید». بنابراین به جای اینکه با تخریب شخصیت و شغل منتقدین درصدد پاک کردن صورت مساله باشیم بهتر است مساله را پاسخ دهیم.

اینکه گفته شود چون بازیکنی خارجی است باید حقوق او نادیده انگاشته شود نوعی فرار به جلوست که نه تنها مورد تایید شعائر دینی ما نیست بلکه قانونی هم نیست مخصوصا اینکه تمام افتخار دنیای فوتبال این است که مرزهای سیاسی، نژادی، مذهبی و ملی را پشت سرگذاشته و لازم به یاد آوری است که ابراز عقایدی که در آن کمترین اثر از توجهات سیاسی، ملی ، قومی و … باشد بالاترین تنبیهات فوتبالی را نزد مراجع بین المللی فوتبال به دنبال داشته و نقض آشکار ماده ۳ اساسنامه فیفا و ماده ۵۸ آیین نامه انضباطی فیفا است و بویژه دوستانی که علاقه مند به کرسی‌های بین‌المللی هستند باید بیشتر مراقبت کنند.

فراموش نکنیم ، توهین و فرافکنی روش کسانی است که دستشان از استدلال کوتاه است.”