کودکان بی سرپرست همراه ملوانان وارد زمین می شوند

روز جمعه به ابتکار باشگاه ملوان و کمیته امداد بندرانزلی و تعامل سازنده هیات فوتبال این شهر ، بیست و دو کودک تحت پوشش آن کمیته ، پیش از شروع بازی همراه بازیکنان ملوان و فولاد خوزستان وارد زمین می شوند .

بر پایه این گزارش ، غلام محمدوند پیشکسوت و مدیر برنامه ریزی و توسعه باشگاه ملوان ، متن زیر را در این  رابطه در اختیار سایت رسمی باشگاه ملوان بندرانزلی گذاشته است :

گاه تنهایی صورتش را به پس پنجره می چسبانید
شوق می آمد و دست در گردن حس می انداخت

بشر عجب شاهکاریست . در عقل و دانش چه قدر شریف ، در قوه و استعداد چگونه بی پایان ، در پیکر و رفتار چه بسیار شکیل و اعجاب انگیز ، در عمل چگونه همانند فرشتگان ، در فهم و ادراک تا چه پایه نزدیک خدا است، گل سرسبد عالم خلقت است . چرا گاهی این قدر از حقیقت دور می شویم؟ اگر حضرت علی (ع) تا جهان هست باقیست نه به خاطر فتح خیبر ، که برای بردن نان و خرما به خانه مستمندان در شب تاریک و با لباس مبدل است…. اگر پوریای ولی در تاریخ ما ماندگار است نه برای قهرمانیش که برای شکست عمدی در برابر حریف ، به خاطر شنیدن نجواهای مادر رقیب جوانش است و اگر تختی ، تختی است نه به خاطر عناوین و مدال های جهانی ، بلکه برای این است که در روی تشک مبارزه ، از عضو آسیب دیده حریف حتی به قیمت باختن استفاده نکرد . عجب موجودی است انسان ، این اسطوره های معرفت چگونه انسان هایی بودند ؟ چگونه عشق و محبت در وجودشان نهفته بود ؟ باید جامعه ورزش ما یک بار دیگر به این مولفه ها برگردد. ما که بارها و بارها متولد می شویم به قول آن اندیشمند بایستی به جستجوی معنای عشق برخیزیم . صرف نظر از ظاهر امر ، نیت آن بسیار زیبا و خیرخواهانه است و با هر کس که در میان گذاشته شد خالصانه همراهی کرد . آری فوتبال مثل زندگی است ! دو رو دارد ، خوبی ها و بدی ها ، زشتی ها و زیبایی ها ، اشکها و لبخندها ؛ و این ها چنان در هم تنیده اند که برخی اوقات در قضاوت یک عمل کاملا روشن و ساده در می مانیم . اما برای  یک روز هم که شده بیایید دست از قضاوت برداریم ، تفسیر نکنیم و همان گونه که گل زیبایی را زندگی می کند عشق را زندگی کنیم . برای آنهاییکه به دلیل مسایل حاشیه ای ، فوتبال را آلوده می دانند ، بد نیست گفته شود که هیچ چیز به ذات خود بد نیست بلکه بستگی دارد از آن چگونه استفاده کنیم . کم نیست حرکت های خیرخواهانه در عالم ورزش ، که در گوشه و کنار دنیا انجام می گیرد و عواید آن صرف کمک به آسیب دیدگان سوانح طبیعی ، کودکان بی سرپرست و … می گردد چرا که دنیا به این نتیجه رسیده است. برای زندگی و خوشبختی ضمانتی وجود ندارد ؛ تنها زمانی که سرشار از آگاهی به این حقیقت شویم می توانیم خودمان را دوست بداریم و دیگران را نیز . در کشور ما هم حرکت های خوبی در جهات خیر خواهانه صورت می گیردکه کمتر بازتاب می یابد . شاید بگویند بازتاب یک کار خوب از خلوص آن می کاهد من با این گفته مخالف نیستم اما برای اشاعه آن و نیز برای فرهنگ سازی و الگو برداری دیگران ، اتفاقا باید این حرکت ها را در بوق و کرنا کرد . باید تبلیغ کرد تا فراگیر شود . بگذاریم از نعمت گردش مالی در فوتبال ، که از ویژگی های این ورزش حرفه ای است محرومان و آسیب دیدگان هم استفاده کنند . بگذاریم از جاذبه ای که فوتبال دارد برای ترویج نوعدوستی دراقشار مختلف جامعه خصوصا نسلی که در راه است و می باید آینده ورزش را به دست گیرد ،استفاده کنیم .بیاییم با ورزشکارانمان ، مربیانمان ، مدیرانمان وتماشاگران مشتاق و عاشقمان مهربانی رابه زبان آوریم ، کلماتش را خواهیم یافت .