بیانیه ی عبدالغفار شجاع در پاسخ به مصاحبه ی مدیرعامل باشگاه داماش گیلان

جناب آقای عابدینی ، مدیرعامل محترم باشگاه فرهنگی ورزشی داماش گیلان

با سلام و احترام ؛ مصاحبه ی اخیر جناب عالی را در خصوص خرید درصدی از سهام تیم فوتبال ملوان توسط جناب آقای هدایتی مطالعه کردم .

از آنجایی که سال هاست از دور و نزدیک شاهد مدیریت ارزشمند شما در مناصب کشوری و ورزشی بوده ام ، درک و قبول نظریه ی جناب عالی در خصوص تیم ملوان برایم غیر منتظره و غیرفابل قبول بوده و احساس می کنم که ابراز آن بیشتر به لحاظ احساس مسوولیتی است که در قبال خواسته ی به حق مردم بزرگ و با فرهنگ رشت در ایجاد محیط شاداب و سالم فرهنگی/ ورزشی برای جوانان و آحاد مردم از حضور آن عزیز ، علیرغم غیر بومی بودن می باشد . همچنان که با تلاش و درایت در زمان بروز معضلات مالی و بحران صاحبان باشگاه داماش از سقوط تیم به دسته ی اول جلوگیری به عمل آوردید .

مدیر بزرگوار ! اطمینان دارم در سال های اندک اقامت تان در گیلان و رشت به عنوان موطن دوم تان متوجه شدید که رشت و انزلی دارای فرهنگ مشترک و بالایی هستند و در تمام امور سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و علی الخصوص ورزش ، وجوهات مشترک فراوانی دارند .

همه می دانیم ، همانطور که حضور تیم های پیروزی و استقلال در عرصه ی فوتبال ؛ بدون آن دیگری فاقد هیجان ؛ حساسیت و … می باشد ، تیم ملوان نیز با تیم های سپیدرود ، ( استقلال ، پگاه ) یا داماش وضعیت مشابه ی پیروزی و استقلال را دارد و اگر گاهی در استادیوم ها معدود تماشاگرانی محیط ورزشی را با کلمات ناخوشایند خودشان بر خلاف فرهنگ والای مشترک مردم این دو شهرستان مسموم می نمایند هیچ اثری در روند عادی و جاری عامه ی مردم انزلی و رشت به خصوص در بین مربیان و بازیکنان دو شهرستان نمی گذارد که نتایج حاصل از رویارویی ورزشی این دو شهر همانا همواره گرما بخش و محرک تقویت نیروی های بالقوه ی عرصه ی ورزشی این استان به مدارج ملی را سبب شده که این از قضا اتفاقی فرخنده است .

جناب عابدینی عزیز ! باید یادآور شوم که تیم ملوان با اراده ی پر توان نیروی دریایی و در دوران قریب به نیم قرن از پایه گذاری آن با کارنامه یی مقبول به عنوان یک تیم شهرستانی آن چنان درخشیده که بی نیاز از تعریف فردی چون من است ! ملوانی که همواره پشتگرم به عشق و علاقه ی مردم استان گیلان ؛ علی الخصوص مردم ورزشکار و ورزشدوست انزلی بوده و این اغراق نیست که بگویم : مردم انزلی ملوان را شناسنامه ی شهرشان می دانند .

سرور ارجمند ! در انزلی کسی را نمی یابید که سرنوشت ملوان برایش مهم نباشد و این امر به جایگاه و مقام و منصب آن ها هیچ ربطی ندارد و این عشق ، پیر و جوان و کودک و زن و مرد نمی شناسد .

از مدیر توانایی چون جناب عالی که سابقه ی حضور در عرصه ی مدیریت کشوری دارید ، انتظار این بود در چنین شرایطی با مصاحبه ی تان ترویج رویه ی مهر و دوستی را در بین مردم گیلان ، به خصوص انزلی و رشت مد نظر می داشتید ؛ همان گونه که سرمربی محجوب تیم ملوان ، ورزش و رقابت در مسابقات را عامل و بهانه یی برای وحدت و دوستی بین انسان ها خوانده و آرزو کرده است که این رفتارهای غیر ورزشی که بعضاً در ورزشگاه ها مشاهده می شود از جامعه ی ورزشی رخت بر بندد .

جناب عابدینی عزیز ! این روزها نیز می گذرد ؛ آنچه می ماند ، وفاق ، دوستی و احترام به یکدیگر است که رسالت اصلی ورزش باید ترویج این حلقه ی الفت بین انسان ها باشد .