باز هم به مانند همه ی اتفاقات بد و خوبی که در ورزش ما می افتد باید جان یک حیوان را بگیریم تا بلا و بد شگونی را از تیم خود دور کنیم. مسلما اگر ملوان در بازی های پیشین خوب نتیجه می گرفت آن جناب گوسفند الان زنده بود!
درخشان – نیکبخت در یک نما. البته با این توضیح که در پایان بازی درخشان مغموم تر از این تصویر بود و نیکبخت دمغ تر. به راستی که اگر نیکی مصدوم نبود شاید نتیجه با آنچه که در پایان رخ داد متفاوت بود.
مصاف آبشک و نوری در این بازی بارها روی داد. اما آنکه موفق تر بود پژمان بود.او در قامت یک کاپیتان هر چه که باید را انجام داد. آبشک چندین بازی است که عصبی و آشفته بازی می کند.
شادی ملوانان پس از زدن گل زودهنگامشان. این گل شیرازه ی تیم داماش را خیلی زود به هم ریخت.آنها تا پایان هم نتوانستند خود را جمع و جور کردند. گل اول ملوان را باید به نام این دو نفر نوشت: پژمان و سید جلال. نوری سانتر کرد و رافخایی ضربه سر زد.
مصاف اولادی با دو ابراهیمی دامانش! ( حسین و مرتضی) اولادی را باید بهترین خرید ملوان نامید. مهاجمی که مطمئنن پرسپولیسی ها به خاطر کج سلیقگی او را از دست دادند و حالا حالا باید افسوسش را بخورند.
این مردمان امروز شاد ترین مردم ایران هستند. هم الگیلانو را بردند و هم تیمشان پس از شش هفته برد و از بحران خارج شد و البته جبران باخت خانگی سال پیش دربی را کردند.